Stanisław Cieśliński urodził się 1 stycznia 1925 roku w osadzie wojskowej Adampol (gmina Niehniewicze, powiat nowogródzki; obecnie Białoruś). Ojciec – Kazimierz Cieśliński, służył w Legionach Polskich, za co został odznaczony krzyżem Virtuti Militari, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, otrzymał także 12 hektarów ziemi oraz 2 hektary łąk nad Niemnem.
Pierwsze trzy klasy szkoły powszechnej Stanisław Cieśliński ukończył w Adampolu, następnie kontynuował naukę w pobliskich Niehniewiczach, a po jej skończeniu rozpoczął naukę w gimnazjum w Nowogródku. 10 lutego 1940 roku, wraz z matką (Marią, z domu Dubnicką), siostrą i bratem został deportowany w głąb ZSRR. Tam matka utrzymywała rodzinę z szycia na maszynie, którą udało jej się zabrać z domu, a dzieci pracowały przy wyrębie lasu. W 1942 roku, w efekcie porozumienie Sikorski-Majski, wyjechali do Turkiestanu, gdzie pracowali w kołchozie. W tym samym roku opuścili ZSRR z armią gen. Władysława Andersa i trafili do Teheranu. Podczas pobytu w Teheranie Stanisław Cieśliński wstąpił do wojska – wysłany został na szkolenie do Johannesburga, następnie Londynu. Jako żołnierz 1 szwadronu, 1 Dywizji Pancernej brał udział w desancie w Normandii, następnie w walkach na terenie Holandii, Belgii oraz Niemiec, gdzie zastała go kapitulacja (brał udział w wyzwoleniu obozu w Oberlangen). W Meppen został przydzielony, jako szofer, do obsługi kasyna oficerskiego.
Po zakończeniu wojny wrócił do Londynu, podjął pracę w fabryce silników diesla, później w fabryce lodów oraz restauracji jednego z hoteli znajdujących się blisko Hyde Park Corner. Wkrótce podjął decyzję o wyjeździe do Argentyny, gdzie czekali już na niego matka, brat i siostra, z którymi zamieszkał w mieście Berazategui. Tam, w Klubie Polskim, poznał swoją pierwszą żonę. Po śmierci żony, która zginęła w wypadku samochodowym, ponownie pobrał się z Polką. Ma dwoje dzieci i dziewięcioro wnuków. Mieszka w Berazategui.
