Jolanta Woszczynin urodziła się w październiku 1942 w Teheranie. Ojciec – Jerzy Woszczynin (ur. 1907), wychował się w majątku Ignatowo koło Nowogródka, ukończył studia inżynieryjne na Politechnice Warszawskiej. Rodzice Jolanty Woszczynin poznali się w Częstochowie, skąd pochodziła matka, i pobrali około 1938 roku; po ślubie zamieszkali w Ignatowie.
W 1940 roku ojciec został zesłany w głąb ZSRR, a matka, z dopiero co urodzonym synem Wojciechem, do Kazachstanu. Rodzicom udało się połączyć w 1942 roku, gdy mogli wydostać się z ZSRR wraz z armią gen. Andersa. W Teheranie urodziła się ich córka Jolanta, w Palestynie kolejny syn, Jacek. Po zakończeniu wojny mieszkali w Anglii.
W 1948 roku ojciec, zachęcony perspektywą znalezienia pracy w zawodzie, zdecydował się na emigrację wraz z rodziną do Argentyny. Do Buenos Aires przypłynęli statkiem, Początkowo mieszkali w Hotelu Imigracyjnym, a później u znajomych. Od 1949 roku postępowała choroba matki, co miało duży wpływ na życie całej rodziny. W tym czasie Jolanta Woszczynie przez pięć lat mieszkała z ojcem w małej miejscowości w Patagonii, następnie w prowincji Córdoba. Po śmierci matki (koniec lat 50.) ojciec ożenił się po raz drugi.
Jolanta Woszczynin rozpoczęła studia biochemiczne, których nie ukończyła; ukończyła kurs fotograficzny, lecz nigdy nie pracowała w zawodzie. Od połowy lat 60. zarabiała na życie jako ankieter. Uczestniczy w życiu kulturalnym polskiego środowiska w Argentynie. W 1994 roku po raz pierwszy odwiedziła Polskę.
