opis | descripción

Porucznik Mieczysław Kruszewski (z prawej) przy służbowym samochodzie. Fotografia wykonana na Piazza dell'VIII Agosto, przy pomniku upamiętniającym wypędzenie Austriaków z Bolonii 8 sierpnia 1848 roku Mieczysław Kruszewski we wrześniu 1939 roku brał udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji stolicy uciekał w kierunku Węgier i Rumunii, skąd chciał przedostać się do wojska polskiego we Francji. Został aresztowany w Samborze, skazany na 5 lat ciężkich robót i zesłany do łagru Kargopol, koło Archangielska. Po ogłoszeniu „amnestii” w sierpniu 1941 roku dotarł do Tockoje, gdzie wstąpił do 21 pułku piechoty, z którym został ewakuowany do Palestyny. Tam dostał przydział do 3 Batalionu 3 Dywizji Strzelców Karpackiej , z którym przebył cały szlak bojowy. Po zakończeniu wojny trafił do Wielkiej Brytanii, a w 1947 roku - do Argentyny. Założył tam firmę metalurgiczną Autotorn. Angażował się też w życie polskie życie społeczne, m.in. w 1969 roku na 15 lat został prezesem Polskiej Macierzy Szkolnej.

El teniente Mieczysław Kruszewski (a la der.) junto a un vehículo militar. La foto fue realizada en la Piazza del VIII Agosto, junto al monumento que recuerda el momento en que los Austríacos fueron expulsados de Bolonia el 8 de agosto de 1848. En septiembre de 1939 Mieczysław Kruszewski participó en la defensa de Varsovia ante la invasión alemana. Después de la caída de la capital, escapaba en dirección a Hungría y Rumania, desde donde intentaba unirse al Ejército Polaco en Francia. Pero fue arrestado en Sambor, condenado a 5 años de trabajos forzados y enviado al campamento Kargopol, cerca de Archangielsk. Una vez anunciada la "amnistía" en agosto de 1941 llegó a Tockoj, donde ingresó al regimiento 21 de infantería con el que fue evacuado a Palestyna. Allí fue asignado al 3 Batallón de la 3 División de los Tiradores de los Cárpatos, con quienes atravesó todo el trayecto de combate de l Ejército Polaco. Terminada la guerra llegó a Gran Bretaña y en 1947 a Argentina. Fundó la empresa metalúrgica Autotorn. Se involucró en la vida social de la comunidad polaca, y en 1969 resultó electo como presidente de la Polskiej Macierzy Szkolnej, cargo que desempeñó por 15 años.